FEBRUARI 2025 - De Prelude 🚴

MAART 2025 - De Koers is van ons 🦁

De Nederlanders Leo Alkemade (die je vast kent van de Jumbo- en PrijsVrij-reclames) en Bas Tietema (bekende YouTuber en mede-eigenaar van het Pro Continentale team Unibet Tietema Rockets) brengen een ode aan het Vlaamse voorjaar met de openingsklassieker de Omloop Nieuwsblad.
Vlaanderen, de bakermat van de wielersport, is het toneel van een muzikaal eerbetoon aan deze koers en de heroïsche strijd op de kasseien. .

🎶 De Koers komt Thuis - Leo Alkemade
Het nummer “De Koers Komt Thuis” is zeker geen wereldhit, maar brengt je met de iconische wielercommentaren van Michel Wuyts en Karel Vannieuwkerke, ongetwijfeld in de juiste sfeer.

🎶 "De winter trekt zich langzaam terug, voelt het voorjaar in de rug. De trotse Vlaming slaat een kruis, hijst de vlag, de koers komt thuis." 🎶

MAART 2025 - La Prima Vera 🇮🇹

Het Italiaanse tweeluik – Strade Bianche en Milaan-San Remo

Italië ademt wielerpassie, en niets belichaamt dat beter dan het schitterende tweeluik Strade Bianche en Milaan-San Remo. Twee koersen die niet alleen het hart van menig wielerliefhebber sneller doen kloppen, maar ook de veelzijdigheid en schoonheid van de fiets eren.

🚴 Strade Bianche: De charme van het grind

Strade Bianche, met zijn iconische witte grindwegen en glooiende Toscaanse landschap, is een ode aan de pure essentie van het fietsen. Een koers die modern is maar aanvoelt als een klassieker, waar stof, modder en heroïsche inspanningen samenkomen. Hier worden helden geboren op de steile stroken richting Siena, met de historische Piazza del Campo als glorieuze eindbestemming.

🚴 Milaan-San Remo: De ‘Primavera’ van het wielrennen

Enkele weken later wacht de langste eendaagse wedstrijd van het seizoen: Milaan-San Remo, ook wel de La Primavera genoemd. Een race van uithoudingsvermogen, geduld en een explosieve finale. Na bijna 300 kilometer beslist de legendarische Poggio vaak over winst of verlies, gevolgd door een razende afdaling richting de Via Roma. Een overwinning hier betekent eeuwige roem in het wielerpeloton.

Twee wedstrijden, twee gezichten, maar één gedeelde passie: de fiets. Of het nu over de stoffige strade bianche gaat of langs de zonnige Ligurische kust, deze koersen laten zien waarom wielrennen meer is dan een sport – het is een kunstvorm, een strijd en een liefdesverklaring aan de weg.

🎶 Bartali - Paolo Conte

In poëtische woorden bezingt Paolo Conte de meest normale held van Italië Gino Bartali, de nordist van Toscane.

Het lied gaat over een stel dat aan de kant staat te wachten tot de coureur langskomt. Het is een hete dag, zelfs het rubber plakt. Terwijl hij lovend praat over zijn held, Bartali, zeurt zij aan zijn kop. Hij wil gewoon wachten tot de grote wielervedette door de bocht fietst. Terwijl hij zijn vrouw negeert komt eindelijk Bartali tevoorschijn.

🎶 "Het rubber plakt. Ik zit bovenop een stoeprand. En ik bemoei me met mijn eigen zaken. Tussen de ene motor en andere heerst stilte” (…) “En ga jij maar, ik wacht hier op Bartali, de trieste neus van de vrolijke Italiaan”. 🎶

April 2025 - Vlaanderens Mooiste 🦁 

🚴 De Vlaamse Voorjaarsklassiekers: Het hoogtepunt van het wielerseizoen

Elk jaar zitten echte wielerfans weer op het puntje van hun stoel voor de Vlaamse voorjaarsklassiekers. Deze legendarische races in de mooie Vlaamse Ardennen zijn echt het hoogtepunt van het wielerseizoen. Van de kasseien in de Ronde van Vlaanderen tot de steile klimmetjes in de E3 Prijs.
Deze koersen zijn dé ultieme uitdaging voor kracht, doorzettingsvermogen en slimme tactieken.

🚴 De Ronde van Vlaanderen: een historie van helden en legendes

De Vlaamse voorjaarsklassiekers hebben een rijke geschiedenis die helemaal teruggaat tot de vroege 20e eeuw. Legendes zoals Eddy Merckx, Johan Museeuw en Tom Boonen hebben de kasseien en hellingen van Vlaanderen onsterfelijk gemaakt met hun indrukwekkende prestaties.
En nu? Nu hebben we toppers zoals Mathieu van der Poel en Wout van Aert, die de traditie gewoon lekker voortzetten en ons keer op keer omverblazen met hun magie op de fiets.

De absolute topper onder de Vlaamse voorjaarslassiekers ? Dat is zonder twijfel de Ronde van Vlaanderen! Hier knokken de renners zich een weg over legendarische hellingen zoals de Oude Kwaremont en de Paterberg. Elke koers heeft z’n eigen uitdagingen en charme, maar één ding hebben ze allemaal gemeen: die onvoorspelbare actie en spanning die de Vlaamse klassiekers zo speciaal maken.

🎶 Nooit naar nergens - Yevgueni

"Nooit naar nergens" van Yevgueni is een lied over de Vlaamse wielercultuur. Het gebruikt fietsen als een simpele vergelijking met het leven: soms val je, maar je staat weer op. De tekst gaat over doorzetten, hoe zwaar het soms ook is, maar ook over het gevoel van vrijheid en rust dat fietsen geeft. Het nummer laat zien hoe belangrijk het is om altijd vooruit te blijven gaan, ondanks tegenslagen, en plezier te hebben in de weg die je aflegt.

🎶 "Het is trappen op je adem, het is voedsel voor je ziel. Het is rechtstaan en weer doorgaan waar je gisteren nog viel.” 🎶

April / MEI 2025 -  ODE AAN DE HEUVELKLASSIEKERS ⛰️

🚴 Een trilogie van heroïek en hartslag

Zodra het voorjaar zijn eerste groene strepen trekt over het landschap, barst het hart van de wielerliefhebber open. De kasseien zijn achter de rug, maar de koers rust niet. Nu is het tijd voor de heuvelklassiekers, die nobele strijd tussen kracht en koersinzicht.

De Brabantse Pijl opent de dans, als overgang van het Vlaamse geweld naar het Ardense reliëf. Bochtig, nerveus en pittig als een espresso: deze koers is het voorspel van wat komen gaat. Wie hier goed is, toont vorm… maar dat is nog geen garantie.

De Amstel Gold Race, parel van het Limburgse land, slingert zich als een ongeduldige rivier door het Heuvelland. Honderd keer links, honderdvijftig keer rechts, en altijd op en af. Je zou er duizelig van worden, maar oh wat is het mooi. Van de Gulperberg tot de Cauberg, elke helling klinkt als muziek in de oren.
Hier wordt koers gemaakt met lef én stuurmanskunst. En met een vlaai achteraf, als het even kan.

En dan, als hoogtepunt van dit drieluik, komt de monumentale Luik-Bastenaken-Luik. La Doyenne, de oudste van allemaal, dwingt respect af. Dit is geen koers meer, dit is een pelgrimstocht door het hart van de Ardennen. De Redoute, de Roche-aux-Faucons, Saint-Nicolas: ze testen niet enkel de benen, maar ook de ziel.
Wie hier wint, wordt geen held van de dag, maar een naam voor de eeuwigheid.

Voor de zondagsfietsers en wielerromantici zijn deze koersen méér dan wedstrijden. Ze zijn een herinnering aan waarom we trappen, puffen en zweten. Omdat elke heuvel – hoe lastig ook – ons dichter bij het geluk brengt.

🎶 Ploegsteert - Het Zesde Metaal
Ploegsteert van Het Zesde Metaal is een lied over wielrenner Frank Vandenbroucke. Het gaat niet alleen over zijn talent, maar ook over zijn worstelingen. Frank, een van de grootste wielertalenten, kwam uit het West-Vlaamse Ploegsteert en kende een tragisch verhaal.

Het nummer brengt de sfeer van de Vlaamse voorjaarsklassiekers tot leven. Dat zijn de bekende wielerwedstrijden waarin Vandenbroucke uitblonk, zoals de Ronde van Vlaanderen en Luik-Bastenaken-Luik, waar hij in 1999 indruk maakte met een solo-overwinning.

Net zoals de heuvelklassiekers een mix zijn van schoonheid, strijd en uitputting, laat Ploegsteert horen hoe dun de lijn is tussen succes en verlies. Het lied is een eerbetoon aan VDB, maar ook een herinnering aan de mensen die hem zagen als een held en een mens.

🎶 "Ik komme d'raan ik ga der staan, 'K komme d'raan ik ga der staan, 'K ga niet ontgoochel'n 'k ga der staan, 'K ga niet ontgoochel". 🎶

MEI 2025 -  DE BETOVERING VAN DE GIRO 🇮🇹

🚴 "Chi va piano, va sano ... ma non vince il Giro."
(Wie traag gaat, gaat veilig ... maar wint de Giro niet.)

De Giro d’Italia – het is zoveel meer dan zomaar een wielerwedstrijd. Het is passie, strijd en pure schoonheid. Elk jaar kleurt Italië roze als de corsa rosa door het land trekt. Hier draait fietsen niet alleen om snelheid, maar om dromen, afzien en die heerlijke Italiaanse levensstijl: la Dolce Vita.

Denk je aan de Giro, dan zie je die kronkelende bergwegen in de Dolomieten voor je, zonnige Toscaanse wijngaarden en smalle straatjes waar de geur van espresso en verse pasta je tegemoet komt.
In Italië is wielrennen niet zomaar een sport. Het is cultuur. Het is een manier van leven. Je voelt die Dolce Vita in elke pedaalslag – het juichende publiek, de felle kleuren, de heftige emoties van de winnaars én verliezers. Het is puur genieten van alles wat de koers brengt.

En ja, ook België heeft zijn plek in die roze droom. Johan De Muynck, de Oost-Vlaming die in 1978 geschiedenis schreef als de laatste Belgische winnaar van de Giro. Met keihard werken en een portie doorzettingsvermogen heeft hij zijn naam voor altijd in de wielerboeken gezet. Een echte legende.

Fast forward naar nu, en we hebben een nieuwe held: Remco Evenepoel, onze jonge superster. In 2023 pakte hij al vroeg de roze trui en liet hij ons dromen van nog een Belgische overwinning. Het avontuur stopte toen wel wat te vroeg, maar één ding is zeker: België hoort weer bij de top.

En de Giro van 2024? Nou, die had weer alles: Italiaanse flair en echte heldenverhalen. Tadej Pogačar, de alleskunner uit Slovenië die al de Tour won, pakte de Giro met een indrukwekkende show van kracht en lef. Zijn aanvallen, zijn speelse karakter – het paste precies bij wat de Giro is: ongecompliceerd, vrolijk en met een diepe liefde voor het fietsen.

De Giro d’Italia laat ons telkens weer zien dat wielrennen meer is dan winnen. Het gaat om genieten. Genieten van het moment, van de weg, van de mensen om je heen. Het is een ode aan het leven – op twee wielen.

Viva il Giro! Viva la bicicletta! 🇮🇹

🎶 Il bandito e il campione  - Francesco De Gregori

Dit is de titel van een zeer bekend liedje in Italië. Gezongen door liedjesschrijver Francesco De Gregori omarmt hij in dit verhaal de liefde voor wielrennen in de jaren 20 en de liefde voor de held/bandiet die zijn leven leidt als een soort Robin Hood in Italiaanse stijl.

Deze prachtige ballade "De Bandiet en het monster", is omgeven door mythe en realiteit.
In 1926 was de meervoudig wielrenner Costante Girardengo in Parijs aan de vooravond van een beslissende wedstrijd, waarin hij het op zou nemen tegen zijn Franse rivaal Henri Pélissier. Ook Sante Pollastri bevindt zich in de Franse hoofdstad. 

De twee Italiaanse jongens dromen ervan kampioen te worden en beginnen te trainen op de fiets. Maar het leven scheidt hen wanneer Sante gedwongen wordt te vluchten nadat hij  "per ongeluk" in een misdaad betrokken wordt.
Terwijl Costante blijft trainen en winnen, belandt Sante in de criminaliteit en wordt hij een geezocht als handlanger van criminelen.

🎶 " Twee jongens uit het dorp die veel te snel volwassen zijn geworden, één passie: fietsen, een kruispunt van lotsbestemmingen in een vreemd verhaal dat we in onze tijd niet meer kunnen herinneren". 🎶

JUNI 2025 - DE TRICOLORE DROOM

Met de recente afsluiting van een gedenkwaardige Giro d'Italia en de naderende Tour de France, die ongetwijfeld opnieuw een meeslepende en uitdagende editie zal worden, bereiden de wielrenners zich voor op diverse wedstrijden in de komende weken.

Eén week voorafgaand aan de start van het meest prestigieuze wielerevenement ter wereld, wordt in verschillende landen gestreden om het nationale kampioenschap en de felbegeerde 'tricolore trui'. Zo ook in ons land waarop zondag 29 juni het Belgisch kampioenschap op de weg voor 'Vrouwen Elite' en 'Mannen Elite' in Binche wordt verreden.

Het Belgisch Kampioenschap wielrennen is een bijzonder evenement met veel betekenis. Het lijkt misschien op andere wielerwedstrijden, maar het heeft iets speciaals. Hier draait het om emotie, nationale trots en de felbegeerde tricolore trui.

Elk jaar verandert het parcours, maar één ding blijft hetzelfde: het is een gevecht om de eer en om de trui die je een jaar lang mag dragen. Winnen betekent eeuwige roem in de Belgische wielergeschiedenis. Voor de rest is het hopen en blijven dromen.

Oude winnaars en hun tricolore truien blijven ons bij. Denk aan een jonge Tom Boonen, die zichzelf met kracht op de kaart zette. Of Wout van Aert, die met volle overtuiging de finish haalde, ondanks tegenwind en strijd. En de onlangs overleden Ludo Dierckxsens die zich,  met zijn aanstekelijke glimlach en zijn aanvallende rijstijl, in 1999  kroonde tot Belgisch kampioen.  

Vorige keer bij het BK stond Lotte Kopecky bovenaan het podium bij de vrouwen, terwijl Arnaud De Lie bij de heren de bloemen mocht meenemen naar huis.

Het BK is niet altijd de mooiste koers. Niet de zwaarste. Niet de langste. Maar misschien wel de eerlijkste. Omdat het koers is in zijn puurste vorm. Omdat iedereen wil winnen, maar slechts één iemand het zal doen. En omdat die ene, voor minstens een jaar, het symbool wordt van alles waar wij van houden: eenvoud, kracht, weerbaarheid, schoonheid. 

🎶 Zet mich toch op menne fiets jong - Daniël Busser

Dit nummer is een eigentijdse mix van wielrennen en Limburg, gemaakt door Daniël Busser, samen met producer/artiest OSKI. Hij schreef het vanuit het perspectief van een wielrenner die hij persoonlijk kent, om hem een lekkere motivatieboost te geven. Het gaat helemaal om volhouden. Of je nou op de fiets zit of iets totaal anders doet waar je passie ligt, de boodschap is simpel: val je? Dan sta je weer op en ga je gewoon door. Dit is het nummer voor iedereen die ergens voor wil gaan en klaar is om keihard door te pakken, wat er ook op je pad komt.

Het liedje werd trouwens gebruikt om het EK wielrennen in 2024 in Limburg te promoten. 

🎶 " M’n benen branden. ‘k Heb klamme handen. De helling gaat omhoog maar ik bijt op m’n tanden. Nog effe pushen. 
Denk nog niet aan douchen, Ben nog bezig aan de route. Zet mich toch op menne fiets". 🎶

JULI 2025 - De Tour: HET monument van wielrennen (1) 

In onze rubriek "Ode aan de fiets" brengen we een drieluik over de Tour de France: het grootste wielerspektakel ter wereld.
Van legendarische winnaars tot Belgische triomfen en een vooruitblik op de editie van 2025 – een reeks vol passie, strijd en wielerziel.

👉 Episode 1: De heroïsche strijd en de grote vainqueurs

De Tour de France is de top van de wielersport. Sinds de start in 1903 is de Tour uitgegroeid tot dé plek waar renners zichzelf, bergen, de tijd en hun rivalen trotseren. Het gaat niet alleen om wedstrijden, maar om pure gevechten waarin elke pedaalslag een verhaal vertelt over doorzettingsvermogen, hoop en kracht.

De Tour is meer dan een wielerwedstrijd. Het is een tocht vol zweet, bloed en harde inspanningen. Renners kunnen hier uitgroeien tot legendes of in de schaduw verdwijnen.
De grootste winnaars? Zij zijn veel meer dan dat. Ze worden iconen, symbolen van hun tijd, en hun naam wordt verweven met de geschiedenis van de Tour.

• Maurice Garin – De eerste grote winnaar

De eerste winnaar in 1903, Maurice Garin, was een Franse schoorsteenveger van Italiaanse afkomst. Hij droeg een witte pet, leren handschoenen en reed op een fiets zonder versnellingen. Over 2.428 kilometer en zes zware etappes, op stoffige grindwegen, behaalde hij een voorsprong van bijna drie uur.
Garin stond symbool voor de ruige en heroïsche beginjaren van de Tour.

• Fausto Coppi – De elegante klimmer

Na de Tweede Wereldoorlog maakte een lange Italiaan, Fausto Coppi, indruk in de Tour. Zijn klimtalent op de Galibier, uitbraken op Alpe d’Huez en zijn soepele stijl maakten hem legendarisch. In 1952 domineerde hij de Tour met indrukwekkende solo’s.
Maar Coppi’s leven had ook een tragische kant: zijn broze gezondheid, het verlies van zijn broer en een omstreden liefdesrelatie maakten hem een mysterie. In Italië wordt zijn sterfdag (2 januari) nog steeds herdacht.

• Jacques Anquetil – De precisierijder

Met zijn koele houding en strategische aanpak was Jacques Anquetil de eerste die de Tour vijf keer won (1957, 1961-1964). Zijn tijdritten waren ongeëvenaard en hij reed nooit meer dan nodig. De duels met Raymond Poulidor, vooral op de Puy de Dôme in 1964, blijven onvergetelijk.
Poulidor had de harten van de fans, maar Anquetil was een meesterstrateeg met het hoofd en de benen om te winnen.

• Eddy Merckx – De Kannibaal

Wat Eddy Merckx tussen 1969 en 1974 liet zien, is nog steeds ongeëvenaard. Vijf eindzeges, talloze etappeoverwinningen en klassementen. Merckx reed altijd om te winnen.
In 1969 won hij niet alleen de gele trui, maar ook de groene trui en het bergklassement. Zijn solo van 140 kilometer over vier bergen blijft een legendarische prestatie.
Merckx was niet zomaar een kampioen, hij veranderde de wielersport door zijn dominantie.

• Bernard Hinault – De vechter uit Bretagne

Deze vurige Fransman, Hinault, won vijf keer de Tour (1978, 1979, 1981, 1982, 1985). Hij was niet bang voor strijd, zelfs niet in extreme omstandigheden zoals sneeuwstormen of met een gebroken neus. Zijn duels met Greg LeMond en zijn vastberadenheid maakten hem de laatste echte Franse wielerkeizer.
Hinault reed niet alleen tegen rivalen, maar ook tegen zijn eigen grenzen en kwam altijd uit als winnaar.

• Miguel Indurain – De stille kracht

In tegenstelling tot Hinault was Miguel Indurain een rustige, berekende renner. Hij won vijf Tours op rij (1991-1995) met een combinatie van kracht, uithoudingsvermogen en tijdritskills. Hij viel weinig aan in de bergen, maar controleerde zijn tegenstanders met precisie. Indurain was simpel en efficiënt, een groot kampioen zonder veel spektakel.

• De nieuwe sterren – Pogačar & Vingegaard

De Tour is nu in een nieuw tijdperk. Fietsen zijn lichter, data speelt een grotere rol en voeding is geavanceerder. Maar de strijd blijft hetzelfde. De Sloveen Tadej Pogačar won de Tour in 2020 en 2021 met aanvallende stijl en een speelse flair. Zijn gevechten met Jonas Vingegaard, de kalme Deen die in 2022 en 2023 won, brengen de Tour terug naar zijn essentie: mens versus mens, kracht versus finesse.

🟡 In Episode 2: Belgische trots in het geel – van Merckx tot Evenepoel.
Een terugblik op Belgische successen, emoties en talenten.

🎶 Tour de France - Ellen ten Damme
Voor de echte wielerfans is het nummer van Ellen ten Damme een niet te missen nummer bij de start van de Ronde van Frankrijk. Door de accordeon krijg je meteen al het echte Tour de France-gevoel.
Ellen Ten Damme bracht het nummer 'Tour de France' uit als single en het werd onder meer gebruikt als afkaptune voor het NOS-programma De Avondetappe, de avondsamenvatting van de Tour de France op tv en tegenhanger van 'Vive le vélo' op de VRT..
Het is een bewerking van Iggy Pop’s 'The Passenger', met accordeon en een typische Franse sfeer – perfect passend bij het wielrennen. Sinds 2022 is het echter vervangen door Barbara Pravi’s 'Voilà' (Franse inzending Eurovisiesongfestival 2022).

🎶 " Het is de Tour de France en ik ga met je mee. Van Cote d'Azur naar Provence naar Midi-Pyrenees". 🎶

JULI 2025 - De Tour: HET monument van wielrennen (slot) 

In onze rubriek "Ode aan de fiets" brengen we een drieluik over de Tour de France: het grootste wielerspektakel ter wereld.
Van legendarische winnaars tot Belgische triomfen en een vooruitblik op de editie van 2025 – een reeks vol passie, strijd en wielerziel.

👉 Episode 3: De harde wetten en de zekerheden in de Tour van 2025

De Tour de France 2025 brandt zich in ons collectieve geheugen. Niet als een romantisch verhaal, maar als een meedogenloze strijd, uitgevochten in drie weken bloed, wind en asfalt. Geen plaats voor sentiment, enkel voor klasse, kracht en karakter.

België brult weer

Vijf Belgische ritzeges. Vijf. Geen toeval, geen cadeaus — maar gegrepen met lef en benen.

• Tim Merlier vloog twee keer iedereen uit het wiel. In Dunkerque en Châteauroux liet hij niets heel van de sprinttrein-chaos. Klinisch, koud, keihard.

• Remco Evenepoel reed in de tijdrit van Caen de wereld aan flarden. Pogačar? Geklopt. Geen toeval, pure topvorm.

• Tim Wellens, normaal de waterdrager van UAE, kreeg één kans. In rit 15 knalde hij solo naar Carcassonne, als een sluipmoordenaar die toeslaat op het perfecte moment.

Vijf keer winst. Vijf Belgische vuistslagen op het Franse podium. Maar de prijs van de roem? Die kwam sneller dan verwacht.

De val van de witte ridder

Remco Evenepoel stond op het podium. Derde in het klassement, jongerentrui rond de schouders, het land aan zijn voeten.
Tot de hel van rit 14. Op de Col du Tourmalet keek hij de leegte in. Niks meer in de tank. Geen val, geen excuus. Alleen een lichaam dat op tilt ging.

Hij stapte af. Gedaan. Geen heroïsch gevecht, geen traan voor de camera — gewoon de brutale realiteit van de Tour.

De droom van geel in duigen. Maar niet vernietigd. Remco komt terug. Wie daaraan twijfelt, heeft hem nooit écht zien koersen.

Pogačar: de KEIZER VAN HET PELoTON

De rest? Speelde tweede viool. UAE Team Emirates dirigeerde de Tour met militaire precisie. Vier knechten voor één meester: Tadej Pogačar.

• Bergtijdrit? Gewonnen.

• Alpenkoning? Geen discussie.

• Klassementsleider? Vanaf week twee onaantastbaar.

Pogačar rijdt met de elegantie van een danser, de kracht van een tank, en het brein van een schaakgrootmeester. Zijn vierde Tourzege is geen prestatie meer, het is een statement. Iedereen weet het: de Tour hoort hem toe.

🎶 YVES MONTAND – La BICYCLETTE

La Bicyclette is een charmant en nostalgisch chanson dat de eenvoudige vreugde van fietsen bezingt. Het nummer werd populair in de jaren ’60 en is een van de iconische Franse liedjes die de fiets als symbool van vrijheid, geluk en jeugdigheid gebruiken. Yves Montand, een beroemde Franse zanger en acteur, brengt het met warme, vriendelijke stem die uitnodigt om de kleine dingen in het leven te waarderen.

In La Bicyclette zingt Yves Montand over het plezier van fietsen door het Franse platteland, langs velden en wegen, zonder haast, samen met een geliefde. Het is een ode aan eenvoud, aan het genieten van de natuur, en het gevoel van verbondenheid dat fietsen kan geven.

Het lied heeft geen directe link met de Tour de France of professionele wielersport, maar het roept het romantische beeld op van fietsen als levensvreugde en vrijheid. Daarom wordt het vaak geassocieerd met Franse fiets- en wielerbeelden, en komt het terug in reportages en sfeerimpressies rond de Tour, ook al gaat het niet over de koers zelf.

🚴‍♂️ La Bicyclette werd een tijdloos Frans volkslied over fietsen, geliefd bij jong en oud. Het inspireert nog steeds mensen om de fiets te pakken en te genieten van het leven in het tempo van een rustig rondje op de pedalen. Het is een stukje Franse levenskunst in muziekvorm.

🎶 " Sur les petits chemins de terre. On a souvent vécu l'enfer. Pour ne pas mettre pied à terre 🎶

SEPTEMBER 2025 - LA VUELTA: DE STRIJD OM HET ROOD

Terwijl de herfst voorzichtig aanklopt, wordt in Spanje de zomer nog één keer in vuur en vlam gezet. La Vuelta, de Ronde van S

De Vuelta is een koers van extremen: bloedhete dagen in Andalusië, harde wind op de Meseta, en loodzware bergen in Asturië en de Pyreneeën. Het rood van de leiderstrui staat voor passie en strijd, maar ook voor de zware uitdaging die elke renner te wachten staat.

Belgen in de Vuelta

Dat rood heeft al sinds de eerste editie ook een Belgisch tintje. In 1935 én 1936 won Gustaaf Deloor, een Limburger uit De Klinge, de allereerste Vuelta. Daarmee schreef hij geschiedenis als de eerste winnaar van deze ronde – iets wat in Spanje nog steeds met veel respect wordt herinnerd.

In de jaren ’70 was het Freddy Maertens die zijn stempel drukte op de Vuelta. In 1977 won hij maar liefst 13 ritten, een record dat nog steeds niet is verbroken. Twee jaar later voegde hij daar nog 5 ritten én het puntenklassement aan toe. Voor Maertens was de Vuelta een plek waar hij echt onverslaanbaar was.

Andere Belgen maakten ook indruk. Eddy Merckx reed in 1973 een geweldige Vuelta en won zes etappes én het eindklassement. Namen als Fons De Wolf, Wilfried Nelissen en Eric Vanderaerden pakten hun moment van Spaanse glorie.

In de moderne tijd liet Philippe Gilbert zien wat hij in huis had, met indrukwekkende ritoverwinningen in 2012 en 2013. En dan is er natuurlijk Remco Evenepoel. In 2022, op slechts 22-jarige leeftijd, won hij de Vuelta. Daarmee schreef hij in één klap wielergeschiedenis en gaf België zijn eerste grote rondezege sinds Johan De Muynck in 1978.

2025: De Vlam van Ham

Dit jaar begon de Vuelta meteen spectaculair. Jasper Philipsen, ook wel de "Vlam van Ham", won de eerste etappe met een krachtige sprint. Een overwinning die smaakt naar meer en laat zien dat Belgische renners ook in de Spaanse hitte weten te schitteren.

Philipsen is simpelweg de snelste sprinter van zijn generatie. Zijn etappezege past in de traditie van Belgische successen in de Vuelta, maar laat ook zien dat met talenten zoals Evenepoel, Arnaud De Lie en Cian Uijtdebroeks de toekomst van België in grote rondes er veelbelovend uitziet.

🎶 SAMANTHA – EVIVA ESPAÑA

In onze rubriek Ode aan de fiets kiezen we meestal liedjes die rechtstreeks hun sporen nalieten in de wielerwereld. Ditmaal maken we een uitzondering. Geen koerslied, maar een nummer dat in het collectieve Vlaamse geheugen verankerd zit als een symbool van zon, vakantie en het warme zuiden: Eviva España van Samantha.

Het lied verscheen in 1971, werd eerst een onverwachte hit in Vlaanderen en Nederland, en veroverde daarna in talloze vertalingen de internationale hitparades. Van Groot-Brittannië tot Scandinavië, van Duitsland tot zelfs Latijns-Amerika: overal weerklonk het vrolijke refrein. Zelden werd een nummer zo sterk verbonden met Spanje, zonder dat de zangeres zelf ooit een Spaanse was.

Achter dit succes schuilde echter een tragische levensloop.
Samantha – echte naam Christiane Bervoets – had de stem, de uitstraling en de glimlach van een ster, maar haar persoonlijke leven kende vele stormen. Na het grote succes van Eviva España bleef nieuw muzikaal succes uit. Ze worstelde met haar gezondheid en met het leven zelf, en stierf in 1988, amper 43 jaar oud. Haar lied overleefde haar echter, en klinkt nog altijd als een vrolijke ode aan het zuiden en de zorgeloosheid.

Voor de fietser roept Eviva España precies dat gevoel op: de geur van de zomer, eindeloze wegen onder een brandende zon, het ritme van pedalen dat harmonie vindt met het refrein. Spanje is voor velen een land van koers en klim, van Vuelta en Sierra, maar ook een land van vakantie en vrijheid.

Daarom past dit lied, hoe uitzonderlijk ook in onze reeks, perfect bij de geest van de fiets. Het is een melodie die herinnert aan ontsnappen uit de sleur, het verlangen naar verre horizonten en het genieten van het moment.

🎶 Na die mooie warme reis door 't zonnige Spanje. Vergeet ik alles, ik denk alleen nog Spaans.
Heel m`n kamer straalt van rood en van oranje. De felle kleuren van de Spaanse zon en maan .🎶

EXTRA - Ode aan de fiets – Saragozza met een “s”

Sommige melodieën blijven hangen. Zo ook Saragozza van Jimmy Frey, dat begin jaren ’70 Vlaanderen naar het zuiden deed dromen. Opvallend: niet Zaragoza met een “z”, zoals de Spaanse stad officieel heet, maar Saragozza met een zachte “s”. Die ene letter maakte het verschil: zachter, ronder, meer muziek in de mond.

En hoe mooi dat precies daar, in Saragozza, zaterdag  30 augustus Jasper Philipsen een rit in de Vuelta won. De stad leeft zo niet alleen verder in ons collectieve geheugen als een lied, maar ook in de wielergeschiedenis. Muziek en koers, herinnering en actualiteit – ze ontmoeten elkaar in één naam, met een 's'.

OTOBER 2025 - HET SLOTAKKOORD: MEER DAN een Refrein 

Het wielerjaar 2025 ligt achter ons.
Een seizoen vol ritten, verhalen en momenten die enkel in ons peloton kunnen ontstaan.

We begonnen in maart met koude handen en nog wat onwennige benen, maar al gauw werd de vertrouwde groep weer een hecht geheel. Elke zondagochtend klonk het vaste ritueel: groeten, lachen, kliks van pedalen, en dan samen de weg op. De lente bracht energie, de zomer lange dagen en verre tochten, en de herfst het bewijs dat kameraadschap ook bij wind en regen overeind blijft.

Dank gaat uit naar wie dit allemaal mogelijk maakte: de bestuursleden die plannen en organiseren, de wegkapiteins die koers houden, de leden die telkens weer het beste van zichzelf geven — en soms ook een beetje van hun benen. Piet Jacobs en Huub Renette onze levende legenden, bleven als vaste waarde het bewijs dat wielerliefde geen leeftijd kent.
Maar evenzeer verdient elke fietser, van de doorwinterde kilometervreter tot de rustige meeloper, een pluim: samen maken we Rust Roest tot wat het is.

En dan, als kers op de taart, is er nog die onvermijdelijke glimlach: Bicycle Race. Een song van Queen die eigenlijk niets met wielrennen te maken heeft, maar die wél onlosmakelijk verbonden blijft met de fiets. Het is misschien precies dát wat ons bindt: de wetenschap dat fietsen niet enkel prestatie is, maar ook plezier, luchtigheid, en soms gewoon een vrolijk refrein dat blijft hangen.

Zo sluiten we 2025 af: met dankbaarheid, verbondenheid en een vleugje muziek. Op naar een nieuw seizoen, nieuwe wegen, nieuwe verhalen.